Dit blog is geschreven voor iedereen die naast een hoogsensitief persoon leeft als partner, vader, moeder, broer, zus, kind etc., en die niet altijd begrijpt wat hoogsensitief zijn inhoudt. De titel van dit blog omschrijft eigenlijk alles al, ik voel en beleef meer en intenser dan jij en het duurt bij mij langer voordat ik dat allemaal verwerkt heb.
Als hoogsensitief persoon vind ik het heel erg dat ik niet altijd kan voldoen aan de algemene verwachtingen en sociaal wenselijk gedrag, omdat het vaak gewoon teveel is. Maar als ik mijn grens hierin aangeef voel ik ook dat jij dat raar vindt, en dat vind ik dan ook weer erg, waardoor ik soms toch overstag ga, om aan jouw wensen te voldoen. En dan vind jij het weer raar dat ik daarna zo vreselijk overprikkeld en moe ben, want we zijn toch naar een gezellige verjaardag geweest?
Maar wat jij niet weet, is dat ik heb gevoeld dat tante Truus heel erg verdrietig is, dan Ome Henk pijn heeft aan zijn been, dat nichtje Mildred erg lijdt onder de scheiding van haar ouders. Ook merkte ik dat oudoom Piet loog dat hij het eten lekker vond en dat broer Hans en de vriendin van zijn broer Henkie, Anna elkaar wel erg leuk vinden. Ook voelde ik dat de gastheer en gastvrouw net ruzie hadden gehad. Ik raakte van slag van tante Trippel die iets anders zegt dan dat ze eigenlijk voelt en ome Tinus waar ik niet naast wil zitten, want hij zuigt me energetisch leeg. Dat alles blijft nog nazinderen in mij. Ik moet het nog verwerken en loslaten en dan ook nog bijkomen en mezelf weer terug zien te vinden en dat kost soms wel een paar dagen vroeg naar bed en een middagje slapen.
Want… Ik voel, ik voel wat jij niet voelt, en dat is… heel veel op een verjaardag
Een dagje uit met mij, dient zorgvuldig gepland te worden. Ik ga er altijd maar vanuit dat ik uitgeput thuiskom, waardoor het nodig is om minstens 2 dagen daarna vrij te houden om bij te komen. Een dagje uit kost mij niet 1 dag, maar 3 dagen in totaal. Het liefst een het dagje uit in de buitenlucht, waar ik me terug kan trekken of af kan zonderen mocht dat nodig zijn. Dit houd in dat ik niet vaak spontaan een dagje uit kan plannen, maar wel enorm kan genieten van de bewust geplande dagjes uit en de dagen erna gewoon na-geniet-dagen noem.
De bioscoop. Liever kijk ik thuis een film, in mijn eigen prettige woonomgeving. Ik wil in de bioscoop langs het gangpad zitten want anders krijg ik het benauwd van al die mensen die zo dicht op elkaar zitten. Ook hiervoor geldt; minstens 1 dag erna bijkomen.
Uit eten: De dames van de yoga willen graag een keer uit eten. Daar waar ik voorheen mezelf in allerlei bochten ging wringen om mee te kunnen gaan, wat inhoud dat én doordeweeks én het wordt laat mij ook een dag of 3 kost, ik nu gewoon kan zeggen ‘Nee, ik ga niet mee’. Dat is niet omdat ik het niet leuk vind, het kost mij gewoon te veel energie en dat heb ik er niet (meer) voor over.
Vakantie: Ik ga het liefst naar een plek waar ik al geweest ben. Voor mij is het prettig om niet alles iedere vakantie weer uit te hoeven vinden, zoals waar de supermarkt is, hoe kom je daar etc. Het duurt al minstens 2 dagen voordat ik een beetje geacclimatiseerd ben, en als ik alles weer opnieuw uit moet gaan vinden kost me in totaal zeker 3 dagen voordat ik me kan ontspannen. Daarnaast voel ik de ‘vakantiestress’ van de andere gezinsleden, waar ik ook heftig op kan reageren.
Want, ik voel, ik voel wat jij niet voelt, en het is... veel vakantiestress
Volle agenda: Van een volle agenda krijg ik het acuut benauwd. Om als HSP-er en als beelddenker te kunnen functioneren heb ik veel ruimte nodig in mijn agenda voor spontaniteit en creativiteit, want dat heeft mijn geest nodig om volledig tot bloei te komen.
Verandering: Het maakt niet uit wat er verandert, ik heb er langer last van dan jij. De structuur waarin ik me veilig waande is even weg en dat is lastig voor mij om mee om te gaan. Als er meer gezinsleden of familieleden ook deze verandering doormaken, voel ik ook hoe dit voor hen is en ben ik meer bezig om het voor hen goed te doen dan voor mezelf. Ik kom dan altijd op de laatste plek. Dat is niet erg, maar daarom kan het gewoon nog wat extra langer duren voor ik gewend ben aan de verandering.
Want, ik voel ik voel wat jij niet voelt… en dat is soms zo veel dat ik de behoefte voel om me in mijn veilige wereld terug te trekken, waardoor alles langs mij heengaat en ik in mijn eigen wereld leef. Dit heb ik nodig om een teveel aan prikkels, indrukken, emoties van mezelf en van anderen te verwerken. Laat me dan gewoon even… zijn
Ik besef dat het bovenstaande nogal dramatisch kan overkomen. Maar in deze snelle maatschappij waar geld en macht bovenaan staan, is het voor mij uiteindelijk een verademing om voor mezelf te durven kiezen en volledig geaccepteerd te hebben dat het voor mij net iets anders werkt dan bij de gemiddelde mens. Ik kan intens genieten van de ochtenddauw, als de wereld wakker wordt en van de vroege avond als de wereld gaat slapen. Ik vind het heerlijk om gewoon in mijn eigen huis te zijn, waar de energie goed voelt en waar ik tot rust kom. Muziek en dan vooral een prachtige melodie kan me tot tranen toe ontroeren en kan me meevoeren op de muzikale golven van de intentie van het lied en van een strandwandeling met mijn gezin kan ik de rest van de week nog nagenieten. Mijn werk bestaat uit het helpen en ondersteunen van anderen, waaruit ik enorm veel voldoening weet te halen. Want ook positiviteit komt bij mij dubbel binnen, maar dat vind ik niet zo erg…
Liefs van Ilja
Dit blog is geschreven vanuit mijn eigen unieke beleving van de wereld als HSP-er en kan overeenkomen met jouw beleving, maar ook niet...